کاری که زنبوردار با پوشش های مومی در عسل با موم انجام می دهد تا حدی بستگی به تعداد کندوهای او دارد. در بیشتر موارد، گرما روی پوشش‌ها اعمال می‌شود و به عسل و موم اجازه می‌دهد تا مایع شوند و به دو لایه عسل در پایین و موم در بالا تقسیم شوند.
پس از چندین فیلتر دیگر برای حذف عسل باقیمانده و قطعات متفرقه زنبور عسل، موم بسیار تمیز به نظر می رسد و به طور کلی آماده استفاده است.
زنبورداران همچنین عسل قدیمی و شانه بچه را ذوب می کنند تا موم تمیز نصب کنند و به طور کلی روی قاب ها نگهداری کنند.
در طول سال‌ها، شانه‌های مولد چرخه‌های متعددی از زنبورها ایجاد می‌کند و پیله از مرحله لارو، شانه را به رنگ قهوه‌ای تیره در می‌آورد.
همچنین، ممکن است پاتوژن های بالقوه یا از محیط زیست یا از زنبورهای حامل عامل بیماری زا وارد شده باشند.
این عوامل بیماری زا می توانند به سرعت کندو را از بین ببرند، به همین دلیل است که زنبورداران اغلب موم تمیز را جایگزین شانه مولدهای قدیمی می کنند.
در حالی که موم حاصل از سرپوش ها و شانه های عسل نسبتاً خالص است، موم حاصل از شانه های نوزاد حاوی مجموعه وسیعی از “مواد” است که ممکن است شامل پیله زنبورها و پروانه موم، فضولات لارو زنبور عسل، کنه، گرده، بره موم و بخش های زنبور باشد.
همه این مواد اضافی “صمغ زاغه” نامیده می شود و برداشتن آدامس زاغه از موم فرآیند پیچیده تری است.
یکی از روش‌ها این است که شانه‌های بچه‌ها را در گونی‌های گونی قرار دهید و سپس کیسه را به حمام آب گرم اضافه کنید.
موم ذوب شده از طریق کرفس جریان می یابد و آدامس زاغه در کیسه می ماند. زنبورداران سپس کیسه های گونی را فشار می دهند تا بقیه موم به دام افتاده را از صمغ زاغه آزاد کنند.
هنگامی که بیشتر موم فشرده شد، صمغ زاغه دور ریخته می شود و موم به بلوک های 30 تا 50 پوندی قالب می گیرد.
