کاغذ یا به نام ژی در حدود 100 سال قبل از میلاد در چین در زمان سلسله هان اختراع شد. دفتر پاپکو 100 برگ توسط یک مقام دولتی به نام Cai Lun ساخته شد که از پوست درخت توت و کنف برای ساختن کاغذ استفاده کرد.
مردم چین کاغذ را دوست داشتند و همه از آن استفاده می کردند راهبان بودایی برای ضبط دعاها، نویسندگان برای کتاب های جدیدشان، و سازمان های دولتی برای جمع آوری مالیات.
نوشتار را برای همیشه تغییر داد و روشی که جامعه توانست عمل کند و کار کند.
جاده ابریشم همچنین به ورود کاغذ به قلمروهای جدید در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و آفریقا کمک کرد. این کشورها دام، محصولات کشاورزی و سایر منابع را با کاغذ چینی مبادله می کنند.
در نهایت، آنها همچنین شروع به ایجاد نسخه های کاغذی خود از ابتدا کردند و از موادی مانند چوب، پارچه و الیاف گیاهی استفاده کردند.
تمام این کاغذسازی منجر به سواد گسترده و عشق به ادبیات شد. ما شروع به استفاده از کاغذ در همه چیز کردیم مجلات، کتاب‌ها، آگهی‌ها، روزنامه‌ها، نوت‌بوک‌ها… این فهرست همچنان ادامه دارد.
دنیا بدون کاغذ و سایر ابزارهای نوشتاری مانند خودکار و مداد یکسان نخواهد بود.امروزه کاغذ از ترکیبی از خمیر چوب، آب و مواد شیمیایی مانند کلر، پراکسید هیدروژن، اسید سولفوریک و نمک های سدیم ساخته می شود.
منشا دقیق اولین نوت بوک های مارپیچی ناشناخته است، اما کارشناسان بر این باورند که آنها در سال 1924 اختراع شدند.
اعتبار به ادوارد پودوسک، مخترع انگلیسی که حق ثبت اختراع برای سایر لوازم مدرسه مانند کلاسورهای حلقه و کاغذ قابل بازیافت نیز دارد، می رسد.
راحتی چسباندن کاغذ به یکدیگر در دیگر مخترعان و شرکت‌های لوازم التحریر از بین نرفته است.
مدت کوتاهی پس از شروع اولین نوت بوک مارپیچ، مید نوت بوک ترکیب بندی را معرفی کرد و Moleskine در ایتالیا ساخته شد.
