تشک های کاهش فشار و توزیع مجدد و درمانی با عنوان تشک طبی رویال شناخته می شوند، اغلب در محیط های سازمانی از جمله مراقبت های طولانی مدت استفاده می شوند و اغلب دارای موقعیت بالینی هستند.
انواع مختلفی از تشک های درمان از جمله ترکیبی ژل فوم، هوای اجباری استاتیک، فشار متناوب و اتلاف کم هوا وجود دارد. تشک های درمان دارای پایه فوم یا رویه هستند.
تشک های ترکیبی ژل فوم بدون برق (استاتیک) هستند و کمترین سطح از مزایای درمانی را دارند. با این حال، آنها می توانند برای توزیع مجدد فشار، غوطه وری عمیق و مدیریت گرما استفاده شوند زیرا بسیار سرد هستند.
آنها هیچ گونه خاصیت جذب رطوبت ندارند. بهترین استفاده از آنها برای بیمارانی است که در معرض خطر کم ابتلا به زخم های فشاری هستند.
تشک‌های بادی اجباری استاتیک یا تشک‌های فشار دارای سلول‌های هوای بدون نیرو هستند که بر اساس وزن کاربر برای غوطه‌وری کاهش فشار کالیبره می‌شوند.
هوا می تواند در سرتاسر تشک جریان داشته باشد، بنابراین تشک دارای خواص جذب رطوبت و تنظیم دما و همچنین توزیع مجدد فشار است.
با این حال، تشک به هیچ وجه کاربر را به اطراف حرکت نمی دهد، بنابراین پس از مدتی، بیمار ممکن است از نشستن یا دراز کشیدن در همان وضعیت احساس ناراحتی کند.
تشک های بادی اجباری را می توان برای پیشگیری از زخم فشاری استفاده کرد. با این حال، آنها برای درمان زخم فشاری ایده آل نیستند.
تشک‌های فشار متناوب دارای ردیف‌هایی از سلول‌های هوای تغذیه‌شده هستند که برای گردش بهتر و توزیع مجدد فشار، به طور متناوب بین تورم و کاهش باد در یک چرخه تغییر می‌کنند.
این چرخه به تغییر وزن کاربر برای بهبود گردش خون، جلوگیری از ایجاد فشار یا زخم بستر، و بهبود زخم های موجود کمک می کند. تشک‌های فشار متناوب می‌توانند از زخم‌های مرحله 1-4 پیشگیری و درمان کنند و می‌توانند برای بیمارانی که پس از فلپ یا پس از پیوند هستند استفاده شود.
